Mijn moeder noemde mij vroeger vaak Lena lijstje, geïnspireerd op het gelijknamige boek van Francine Oomen.
Mijn bureau lag altijd helemaal vol met briefjes met daarop opmerkingen, lijstjes en notities die ik niet moest vergeten.
Stapels notitieboekjes, dagboeken en schriftjes die ik helemaal vol schreef met van alles en nog wat.
Ik denk dat ik het eerste boek ooit op mijn verjaardag heb gekregen met de tekst daarbij; ‘jij bent ook een beetje een Lena Lijstje.’
Het gebruiken van lijstjes is iets wat voor mij van nature gaat. Ik hou ervan om mijn ’to do’s’ af te kunnen vinken.
Ook merk ik wanneer ik iets heb opgeschreven, het liefst met pen en papier dat ik het ook beter kan onthouden.
Lijstjes zorgen ervoor dat ik de dingen doe op een dag die ik wil doe, structuur en voldoening geven. Juist ook om ervoor de zorgen dat ik de daaropvolgende momenten ‘vrij’ ben om te doen en te laten wat ik wil.
een lijst waar geen eind aan komt en een opgejaagd gevoel zijn veelvoorkomende gevolgen
Ik val absoluut onder de groep mensen die heel goed gaan op lijstjes, notities, briefjes, boekjes en al dat soort dingen.
Er zijn natuurlijk ook mensen die hierop juist een tegenovergestelde reactie geven.
Het gevoel van nog zoveel te moeten doen, een lijst waar geen eind aan komt en een opgejaagd gevoel zijn veelvoorkomende gevolgen.
Grappig om te merken hoeveel verschillen daarin naar voren kunnen komen.
zodat ik de meerdere ‘notes to myself’ kon onthouden
Toen ik vroeger thuis woonde had ik op mijn kamer altijd wel een klein bureau staan.
Die lag altijd vol met briefjes en notities. Gek genoeg kon ik door de stapels papieren altijd wel het juiste kladpapiertje terugvinden. Toch verloor ik soms ook het overzicht of stond er op verschillende briefjes, dezelfde informatie.
Een kruisje op mijn hand zodat ik iets niet zou vergeten kreeg al gauw een letter bij het uiteinde van elk streepje zodat ik de meerdere ‘notes to myself’ kon onthouden.
Het gebeurde namelijk ook nogal dat ik niet meer kon bedenken waarvoor het kruisje op mijn hand stond.
Later werden deze kruisjes met letters ook losse woorden, korte zinnen en soms halve boekwerken.
Eerlijk gezegd, sloeg ik denk ik een beetje door en ging het notuleren een beetje aan zijn doel voorbij.
boodschappen doen aan de hand van een boodschappenlijstje of een briefje op de tafel met een reminder
Een paar jaar geleden ben ik overgestapt van alle losse briefjes en schriftjes naar één fysieke agenda en één notitieboek. De agenda bevat veel extra schrijfruimte, eventueel voeg ik er soms nog een post-it aan toe en mijn notitieboek is lekker groot en gebruik ik voor al het andere.
Ik begin elk nieuw stuk of onderdeel met de datum en daarbij het onderwerp van hetgeen dat ik opschrijf.
Zo staat alles wel in hetzelfde boek maar kan ik het toch goed terugvinden.
Voor velen leveren lijstjes en notities op dat er geen dingen worden vergeten.
Al is het boodschappen doen aan de hand van een boodschappenlijstje of een briefje op de tafel met een reminder dat je het geleende boek van je collega mee terug neemt naar werk.
digitaliseren
Inmiddels ben ik aan het ‘digitaliseren’.
Doordat ik op reis ben is het absoluut niet handig om allerlei notitieboekjes mee te nemen.
De app Notion is momenteel ontzettende favoriet omdat het overzichtelijk is en heel makkelijk werkt, zelfs voor mij als (toch wel enigszins) digibeet.
Ook ben ik tegen al mijn principes in overgestapt op een e-reader.
Waarbij ik wel heb gekozen voor een e-reader waar ik ook op kan schrijven omdat ik van mening ben dat fysiek schrijven ook goed is voor het opslaan van informatie en creatief blijven met woorden.
Daarbij vind ik het ook gewoon een lekker gevoel.
Ondanks mijn digitalisering zal ik altijd wel een soort Lena Lijstje blijven en een pen of potlood in mijn tas bij me hebben. Mocht mijn telefoon, ereader, laptop en al het andere ermee stoppen kan ik altijd weer terugvallen op het oude vertrouwde afvinken van mijn lijstjes. Al dan niet genoteerd op de rug van mijn hand.